MARCEL PROUST (4)

Εξαντλημένος που τόσο υπέφερα, πιο καταπονημένος ακόμα που αγάπησα
Η ζωή αφού με τα πέρατά της με γοήτεψε
Σφίγγει ολόγυρά μου τον μονότονό της κύκλο
Και το όνειρό μου, νιώθοντας τον ορίζοντά του κλειστό
Μελαγχολικά αναδιπλώνεται και απορεί
Ποιος ξέρει ακούγοντας το φθινόπωρο τόσο συγκινητικό
Εάν πνίγει ένα λυγμό ή εάν συγκρατεί ένα τραγούδι
Τόσο σοβαρό όσο η ώρα και σαν εκείνη διφορούμενο
Η καρδιά μου δίχως να το γνωρίζει διερχόταν μια καμπή.

                                   
                    ΗΜΙΤΕΛΗΣ ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΔΑ

Έχοντας μάθει απ' τη δυστυχία που προκαλέσατε
Να μην...
Ψάξτε για μια άλλη καρδιά εξίσου πιστή και τρυφερή
Η δική μου θα νιώσει χαρμονή όταν θα την έχετε βρει
Ακόμα ως χθες στις φλόγες τυλιγμένη είναι αλίμονο στάχτη
Επιθυμεί όμως τουλάχιστον για εσάς αυτή τη μεγάλη ονειρεμένη ευτυχία
Και που, όπως ένας μοχθηρός, αποκλειστικά εσείς συντρίψατε
Η δυστυχία μας θα φτιάξει την ευτυχία κάποιου άλλου
Πασχίστε έχοντας μάθει


                               ΨΕΥΔΗ

Εάν το μπλε του οπάλλιου είναι τρυφερό
Είναι μήπως το ν' αγαπάς ... συγκεχυμένα...;
Το σεληνόφως μοιάζει να προσμένει
Μια καρδιά που θα μπορεί να το καταλαβαίνει
Η Στοργή του γαλάζιου ουρανού χαμογελά στην καρδιά που αγαπά

Η στοργή του γαλάζιου ουρανού χαμογελά στην καρδιά που αγαπά
Ωσάν συγχώρεση για την παραφροσύνη της
Μέσα στον ουρανό είναι ακόμα η ύλη που ψεύδεται;
Είναι ήδη ο Θεός που αρχινάει;

Εάν των ματιών σας το γαλανό είναι θλιμμένο
Σα νοσταλγία γλυκιά που επιμένει
Είναι το ν' αγαπάς κείνο που δεν υπάρχει
όχι στον κόσμο αυτό -το ν' αγαπάς είναι πικρό!

Τα μάτια σας τα απλανή, τα μάτια σας τα άπληστα
Τα μάτια σας τα βαθιά, αλίμονο ειναι αδειανά
Βαθείς και αδειανοί είναι οι Ουρανοί

Και η τρυφερότητα του απαλού γαλάζιου
Είναι ένα ψέμα μες στο οπάλλι
Και μες στον ουρανό και μες στα μάτια σας.


                       ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ROBERT

Κορδωμένος σαν μπαστούνι, σαν πέτρα ξερός
    Πού 'ναι η γοητεία του;
Δεν θα 'χουμε ποτέ, κάτω απ' το βλέφαρό του
   Μήτε ένα δάκρυ.

Ω τσακμακόπετρα, γκρίζε ίσιε δρόμε,
   Πού 'ναι τα θέλγητρά του;
Ω δρόμε ή χαλίκι -τι έχετε που συνεπαίρνει,
   Πράγματα δίχως δάκρυα;

Ωστόσο είναι από χώρες
Ομοιόμορφες, άνυδρες και γκρίζες
Που ορισμένοι βρίσκουν όμορφες.

Νομίζουν ότι ο οργισμένος τους ουρανός
Αποκαλύπτει ένα Θεό, μια ψυχή
Που δεν προδίδει καμιά φλόγα.
Είναι ένας Θεός καλά κρυμμένος.

Ο κ. Χ είχε πει στη γλώσσα του την αθάνατη:
"Ο ουρανός αυτός περισσότερο κρύβει το Θεό παρά τον φανερώνει".
Κρύβετε ένα Θεό, Robert, ακούτε;
   Και δεν είμαι εγώ αυτός που το είπε,
   Μα ένας μέθυσος δίχως πνεύμα.

Κρύβετε ένα Θεό, ω χαλικόδρομε
Ολόισιε, κάτω από έναν ομοιόμορφο ουρανό και οργισμένο.
Εγώ βαδίζω μαζί, μες στην καρδιά μου, με τη γλυκιά ελπίδα
   Πως ένας Θεός μέσα σ' αυτόν τον ουρανό είναι κρυμμένος.

Μετάφραση: Ελένη Κόλλια