ΛΙΖΕΤΑ ΛΑΓΟΥΡΗ (ανέκδοτα ποιήματα)

Παίρνω κάθε τόσο το φάρμακό μου.
Άλλοτε ασυναίσθητα κι άλλοτε
χωρίς να πρέπει.
Μα αυτό που με ανησυχεί
είναι πως η φύση μου
με προτρέπει
να το δίνω και στους άλλους.

              *

Κοίταξα τον καθρέφτη
και είπα
"φοβάμαι".

Δεν είμαι πια δειλή;

               *

Αν κρυφτείς σε οποιοδήποτε μέρος
του σπιτιού
θα σε βρω.

Γιατί δεν το καταλαβαίνεις
και μένεις;

               *

Γνωρίζω αρκετούς 
που 'σκάψαν το λάκκο τους
για να προστατευτούν.
Ναι, τόσο κοντά στα σπίτια σας
που το νωπό χώμα 
λερώνει τα παπούτσια
Κι εσείς αυτό το χώμα 
συνεχίζετε να το 
καθαρίζετε.

Δεν έχετε δικαιολογία.

             *

Θα με βρει η Άνοιξη
Στο πεζοδρόμιο
να κυνηγώ το Φως
κι εκείνο 
να μου κρύβεται
Κοροϊδευτικά.
Θα μεγαλώσω
σαν τα φυτά
στο παράθυρο
που ψάχνουν λίγα 
από τα δώρα του.