ΜΑΡΙΑ ΤΣΙΡΑΚΟΥ (5)

                               ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ

Ενοικιάζεται
                        ένα μέτρο και εβδομήντα δύο εκατοστά
Σώμα.
                        Απόπειρες συνουσίας, πολλές.
                        Απόπειρες έρωτα, μετρημένες.
                        Απόπειρες αυτοκτονίας, μία.

                        Σε περίοδο κρίσης ενοικιάζεται,
                        έφτασε πια τη μέση ηλικία
                        με μόνη κατάχρηση αυτή
                        των αισθήσεων, κυρίως της όρασης.

                        Ενοικιάζεται. Δεν πωλείται,
                        αφού η κάτοχός του επιστρέφει, κάθε που
                        ο άνθρωπος νυχτώνει δίχως φως.

Πληροφορίες εντός.



                       ΣΕ ΜΙΑ ΒΟΥΤΙΑ ΤΟ ΝΟΗΜΑ

Κρεμιέμαι πάνω από τη γέφυρα
μήπως και η δυσπεψία της ζωής μου
ανακούφιση βρει στο τέντωμα των κροτάφων.
Η ταχύτητα της υποθετικής πτώσης
ακρωτηριάζει τα γεγονότα.
Δε συνέβη η ήττα.
Δε συνέβη ο πόνος της.
...
Κέντρο ελέγχου:
"Ανθρώπινο τέλος στη θάλασσα"
...

Το φόβο για το θάνατο
άκουσα, τον είπαν ζωή
ενώ βουτούσα.


                     ΤΟ ΓΥΡΙΣΜΑ, ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ

Ήταν ντυμένος την ακρίβεια της επανάληψης.
Χρόνια πηγαινοερχόταν
σαν ανάμνηση
-πάντα παρόν-
σαν αντιγραφή επικόλληση
-του τρέχοντος μηνός-
τα ιδρωμένα σεντόνια
στα άνυδρα σώματα
τα άνυδρα σώματα
στα ιδρωμένα σεντόνια
σαν, δεν ξέρω πια να αγαπώ.

Ξεβόλεψε της ύλης τη συνέχεια
αυτό το τέλος εποχής.
Και η παραδοχή του, πια και αυτή.

Το μόνο που θυμίζει ότι έζησε
-δε λέω βίωσε-

Κιτρινισμένο γιασεμί
στο γύρισμα του ημερολογίου.


                      ΝΥΧΤΩΝΕΙ

Αυτό το νύχτωμα, θα διαδεχτεί, απλώς, τη μέρα
δε θα αλλάξει κάτι, γιατί το φως της λιγοστό ήταν,
γιατί η άνοιξη ξεχάστηκε όταν θυμήθηκε
πως είναι Μεγάλη Εβδομάδα.

Μη σταθείς στις φωνές
αυτό το νύχτωμα
κλείσε τα μάτια
και άκου τον ήχο
από τα βήματά Του,
αργοσαλεύει όποιος σταυρό κουβαλά
κι ευθύνη εγκόσμιας σωτηρίας φέρει.

Αυτό το νύχτωμα θα κοιτάς αλλιώς τη θάλασσα
ίδια εσύ,
με τα καρφιά Του να ματώνουνε τις σκέψεις
αφού η άνοιξη, μαζί κι η αμαρτία, ξεχάστηκαν στα αν.


                 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Στο λιμάνι,
με τ' ασάλευτα πλοία
ένας κόσμος δύσκολος
και η ευτυχία μια λέξη
μπαλονάκι στον αφρό
στο λιμάνι
ρύποι ζωής που επιπλέουν

στο λιμάνι,
που τον ορίζοντα συνθέτουν οι γερανοί
μια σθεναρή αγκύλωση μνήμης
για το χρόνο που κάθισε στα σκαλάκια
και ένα σαξόφωνο που κάνει φάλτσο
στην κυκλοφορία του ετοιμόρροπου σήμερα
τέλη Οκτώβρη.


(ΕπιΣτροφή από την απόΣταση)