CHARLES BUKOWSKI (6)

Κάτι σαν αποχαιρετισμός καθώς ανάσαινε

κάτι σαν αποχαιρετισμός καθώς ανάσαινε
κατέβαινε στο χολ
με τα εσώρουχα
με πρόσωπο βαμμένο σαν κλόουν
μια βόμβα από την Κολονία στη δεξιά τσέπη
το ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ
στην αριστερή,
λωρίδες ηλιοβασιλέματος
σαν ίνες φλαμουριάς
εξαντλούσαν
τα
μπράτσα
του,
και το πρωί τον βρήκαν
κρεμασμένο στης εξόδου κινδύνου
το παράθυρο,
με πρόσωπο παγωμένο και σαν λάμπα σβησμένο,
και τα σπουργίτια
ήταν κάτω στους θάμνους,
και
φίλε,
τα σπουργίτια δεν τραγουδούν
και
(οι άνθρωποι, όχι τα σπουργίτια)
τον κατέβασαν από τη σκάλα
σαν άχρηστη κουκουβάγια.


Ζωή

είναι να φαγωθείς από ένα γουρούνι
με βρωμερά χνώτα

την ώρα που τα λεμόνια λικνίζονται στον άνεμο
κίτρινα και δικά μας.


Ο κήπος μου

Με ήλιο και με βροχή
και μέρα και νύχτα

ο πόνος είναι ένα λουλούδι
ο πόνος είναι λουλούδια

που ανθίζουν συνέχεια.

Paul Klee

Ο χορός της ζωής

Η περιοχή που διαχωρίζει την ψυχή απ' το μυαλό
προσβάλλεται ποικιλοτρόπως
από την εμπειρία -
Κάποιοι χάνουν όλο το μυαλό και γίνονται ψυχή:
τρελοί.
Κάποιοι χάνουν όλη την ψυχή και γίνονται μυαλό:
διανοούμενοι.
Κάποιοι τα χάνουν και τα δυο και γίνονται:
αποδεκτοί.


Ο άντρας στο πιάνο

ο άντρας στο πιάνο
παίζει ένα τραγούδι
που δεν έγραψε ο ίδιος
τραγουδάει στίχους
που δεν είναι δικοί του
παίζοντας ένα πιάνο
που δεν του ανήκει

καθώς
οι άνθρωποι στα τραπέζια
τρώνε, πίνουν και συζητούν

ο άντρας στο πιάνο
τελειώνει
δίχως ένα χειροκρότημα

αρχίζει τότε
ένα καινούργιο τραγούδι
να παίζει
που δεν το έγραψε ο ίδιος
αρχίζει να τραγουδάει στίχους
που δεν είναι δικοί του
σε ένα πιάνο
που δεν του ανήκει

καθώς
οι άνθρωποι στα τραπέζια
συνεχίζουν να τρώνε,
να πίνουν και να συζητούν

σαν τελειώσει
δίχως ένα χειροκρότημα
ανακοινώνει στο μικρόφωνο
πως θα κάνει δέκα λεπτών
διάλειμμα

πηγαίνει πίσω
στις ανδρικές τουαλέτες
μπαίνει σε μία
κάθεται
βγάζει ένα τσιγαριλίκι
το ανάβει

νιώθει ευτυχής
που δεν είναι
στο πιάνο

και οι
άνθρωποι στα τραπέζια
που τρώνε, πίνουν και συζητούν
είναι κι αυτοί χαρούμενοι
που εκείνος λείπει

αυτό συμβαίνει
σχεδόν παντού
με τον καθένα και
με τα πάντα
ενώ ο μαύρος κύκνος
φλέγεται στα υψίπεδα
με αγριότητα.


59 σεντς το κιλό

μου αρέσει να τριγυρίζω σε πολυσύχναστα μέρη
και να παίρνω μια γεύση απ' τους ανθρώπους -
από απόσταση.
δεν θέλω πολύ κοντά μου να τους έχω
γιατί τότε είναι που αρχίζει
η φθορά.
μα μέσα στα σούπερ μάρκετ
στα πλυντήρια
στα καφέ
στων δρόμων τις γωνίες
στις στάσεις των λεωφορείων
στα εστιατόρια
στα ψιλικατζίδικα
μπορώ τα σώματά τους να βλέπω
και τα πρόσωπά τους
και τα ρούχα τους -
παρατηρώ τον τρόπο που βαδίζουν
ή στέκονται
ή κάνουν οτιδήποτε.
μοιάζω με μηχάνημα που βγάζει ακτινογραφίες
μ' αρέσουν έτσι:
σε κοινή θέα.
φαντάζομαι γι' αυτούς
τα καλύτερα.
τους φαντάζομαι γενναίους και τρελούς
τους φαντάζομαι όμορφους.
μ' αρέσει να τριγυρίζω σε πολυσύχναστα μέρη.
νιώθω θλίψη για όλους μας ή χαρά
για όλους εμάς
παγιδευμένους μαζί σ' αυτή τη ζωή
και αμήχανους έτσι.

τίποτα καλύτερο δεν υπάρχει από
το χιούμορ μας
τη σοβαρότητά μας
τη βαρεμάρα μας
σαν αγοράζουμε κάλτσες και καρότα και τσίκλες
και περιοδικά
αγοράζοντας προφυλακτικά
γλυκά
σπρέι μαλλιών
και χαρτί τουαλέτας.

να ανάψουμε μια τεράστια γιορτινή φωτιά
να συγχαρούμε εμάς τους ίδιους
για την αντοχή μας

στεκόμαστε σε ατέλειωτες ουρές
τριγυρνάμε
προσμένουμε.

μ' αρέσει να τριγυρίζω σε πολυσύχναστα μέρη
οι άνθρωποι μού αποκαλύπτονται
κι εγώ αποκαλύπτομαι σ' εκείνους
μια γυναίκα στις 3.35 το μεσημέρι
ζυγίζει μαβιά σταφύλια σε μια πλάστιγγα
κοιτάζοντας την πλάστιγγα πολύ
σοβαρά
φοράει ένα απλό πράσινο φόρεμα
με λευκά λουλούδια
παίρνει τα σταφύλια
τα βάζει με προσοχή σε μια λευκή χαρτινη
σακούλα

αυτό μας διαφωτίζει αρκετά

οι στρατηγοί και οι γιατροί ίσως να μας ξεκάνουν
μα εμείς έχουμε
νικήσει.


μετάφραση: Γιάννης Λειβαδάς