3 κύβοι ζάχαρης -πρωί
1 κύβος κνορ -μεσημέρι
1300 κυβικά -απόγευμα
1 κιβώτιο μπύρες -βράδυ
Μερικά κυβικά εκατοστά χώμα -αιωνιότητα
μετάθεση
Έστειλα τις ανάγκες μου για υιοθεσία.
Θα με ειδοποιήσουν είπαν όταν βρεθεί ο κατάλληλος.
Η αλήθεια είναι πως δε με νοιάζει και πολύ ποιος θα τις πάρει
αρκεί να αντέξει και να μην τις επιστρέψει.
Ειδικά αυτή την τελευταία που με έκανε να κυνηγάω χίμαιρες.
Αυτήν ήθελα να ξεφορτωθώ πιο πολύ απ' όλες.
Ίσως τώρα, ελεύθερη συνδρόμου εφικτής ουτοπίας
Να καταφέρω να κυνηγήσω κάποιον Κώστα, Γιώργο, Θανάση...
(από τη συλλογή Τετράδιο Πειραμάτων, εκδόσεις Χαραμάδα)
Κατά βάθος
Θέλω πολύ να ουρλιάξω
μιας δραχμής πόνο
στο στερέωμά σου
να αντισταθμίσω
την άνοιξη
το πένθος του χειμώνα
το αλλοπρόσαλλο
της συντριβής.
Καινούριος ήχος
στο αλφαβητάρι του φόβου
οι ανάσες μας.
Γεννιούνται καινούριες
εκδορές
στα φύλλα που στέκονται
γυμνά
στον άνεμο.
Η πτώση
Ω ναι! Αυτή.
Αυτή μας σώζει από τα ύψη.
Από τα βάθη δεν έχει ακόμα
ανακαλυφθεί σωτήρας.
Ευχές
Η μέρα ξημέρωσε με πολλαπλά πρόσωπα
τα πολλαπλά της πρόσωπα.
Σε κανένα δεν αναγνωρίζω
τα χαρακτηριστικά μου.
Φωνές που χτυπούν στους τοίχους
επιστρέφουν στο στόμα μου.
Εισπνοή -εκπνοή -εισπνοή -εκπνοή
Θλίψεις με πλατύγυρα καπέλα περνούν έξω
απ' το παράθυρο. Οι σκιές τους
κατηφορίζουν ξοπίσω.
Δεξί -αριστερό -δεξί -αριστερό.
Στο κλάσμα του φόβου ο παρανομαστής
συρρικνώνεται.
Απ' το πρωί χιονίζει νεκρούς
μες στο δωμάτιο.
Τους κερνάω κονιάκ με παγωμένα δάχτυλα
και γελάω με την όψη τους.
Είμαι πιο χλωμή κι απ' το χιόνι.
Πιο παγωμένη.
Το μπουκάλι αδειάζει χωρίς να πίνω.
Το δωμάτιο γεμίζει χωρίς να μπαίνει κανείς.
Κάπου στο βάθος
ένα σαξόφωνο παίζει το let's get lost.
Σκορπάω ευχές στο πάτωμα
που αμέσως πραγματοποιούνται.
Ας χαθούμε επιτέλους.
Liberty
Όρθια, στην αποβάθρα
σήκωσα το χέρι μου
γνέφοντας ασυναίσθητα
στο άπειρο.
Μέσα μου, νοερά,
αποχαιρετούσα
όλα τα ποιήματα
που ξέφυγαν από μένα.
Ακόμα λίγο
Η νύχτα ξεχείλωσε.
Τραβάει προς το φως με κουτσό βήμα.
Δεν λέει να ξημερώσει απόψε.
Σαν όλα, εκτός από τα μάτια μου, να
Διψούν για λίγο πένθος ακόμα.
Βεβαιότητες
Εκεί κρύβεται
-το ξέρω-
στης νύχτας το γαλάζιο βλέφαρο,
το τέρας που ξορκίζω
με αϋπνίες
εκεί κρύβεται
-το ξέρω-
στης άνοιξης το στρίφωμα,
το μέσα φως μου
που
αρνείται να δεχτεί
τη βεβαιότητα-
ή έστω πιθανότητα-
να σβήσει.
Σχετικότητες
Αφετηρία εσύ, μου είπαν
κι εγώ είπα το τέλος.
Μέγα μέγεθος σε θεωρούν
εγώ, το απόλυτο μηδέν.
Δε σε έχουν συναντήσει
παρά μονάχα σε βιβλία
και διδασκαλίες μυστικιστικές.
Δε ρώτησαν κι εμένα
που ένα πρωί μου χτύπησες
την πόρτα κι είπες
-χαιρέτα τον πατέρα σου
φεύγουμε σήμερα ταξίδι.
(από τη συλλογή Το μερίδιο των αγγέλων, αυτοέκδοση
http://www.scribd.com/doc/91793206/%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B1-%CE%9D%CE%B9%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7-%CE%A4%CE%BF-%CE%9C%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%AD%CE%BB%CF%89%CE%BD
1 κύβος κνορ -μεσημέρι
1300 κυβικά -απόγευμα
1 κιβώτιο μπύρες -βράδυ
Μερικά κυβικά εκατοστά χώμα -αιωνιότητα
μετάθεση
Έστειλα τις ανάγκες μου για υιοθεσία.
Θα με ειδοποιήσουν είπαν όταν βρεθεί ο κατάλληλος.
Η αλήθεια είναι πως δε με νοιάζει και πολύ ποιος θα τις πάρει
αρκεί να αντέξει και να μην τις επιστρέψει.
Ειδικά αυτή την τελευταία που με έκανε να κυνηγάω χίμαιρες.
Αυτήν ήθελα να ξεφορτωθώ πιο πολύ απ' όλες.
Ίσως τώρα, ελεύθερη συνδρόμου εφικτής ουτοπίας
Να καταφέρω να κυνηγήσω κάποιον Κώστα, Γιώργο, Θανάση...
(από τη συλλογή Τετράδιο Πειραμάτων, εκδόσεις Χαραμάδα)
Κατά βάθος
Θέλω πολύ να ουρλιάξω
μιας δραχμής πόνο
στο στερέωμά σου
να αντισταθμίσω
την άνοιξη
το πένθος του χειμώνα
το αλλοπρόσαλλο
της συντριβής.
Καινούριος ήχος
στο αλφαβητάρι του φόβου
οι ανάσες μας.
Γεννιούνται καινούριες
εκδορές
στα φύλλα που στέκονται
γυμνά
στον άνεμο.
Η πτώση
Ω ναι! Αυτή.
Αυτή μας σώζει από τα ύψη.
Από τα βάθη δεν έχει ακόμα
ανακαλυφθεί σωτήρας.
Ευχές
Η μέρα ξημέρωσε με πολλαπλά πρόσωπα
τα πολλαπλά της πρόσωπα.
Σε κανένα δεν αναγνωρίζω
τα χαρακτηριστικά μου.
Φωνές που χτυπούν στους τοίχους
επιστρέφουν στο στόμα μου.
Εισπνοή -εκπνοή -εισπνοή -εκπνοή
Θλίψεις με πλατύγυρα καπέλα περνούν έξω
απ' το παράθυρο. Οι σκιές τους
κατηφορίζουν ξοπίσω.
Δεξί -αριστερό -δεξί -αριστερό.
Στο κλάσμα του φόβου ο παρανομαστής
συρρικνώνεται.
Απ' το πρωί χιονίζει νεκρούς
μες στο δωμάτιο.
Τους κερνάω κονιάκ με παγωμένα δάχτυλα
και γελάω με την όψη τους.
Είμαι πιο χλωμή κι απ' το χιόνι.
Πιο παγωμένη.
Το μπουκάλι αδειάζει χωρίς να πίνω.
Το δωμάτιο γεμίζει χωρίς να μπαίνει κανείς.
Κάπου στο βάθος
ένα σαξόφωνο παίζει το let's get lost.
Σκορπάω ευχές στο πάτωμα
που αμέσως πραγματοποιούνται.
Ας χαθούμε επιτέλους.
Liberty
Όρθια, στην αποβάθρα
σήκωσα το χέρι μου
γνέφοντας ασυναίσθητα
στο άπειρο.
Μέσα μου, νοερά,
αποχαιρετούσα
όλα τα ποιήματα
που ξέφυγαν από μένα.
Ακόμα λίγο
Η νύχτα ξεχείλωσε.
Τραβάει προς το φως με κουτσό βήμα.
Δεν λέει να ξημερώσει απόψε.
Σαν όλα, εκτός από τα μάτια μου, να
Διψούν για λίγο πένθος ακόμα.
Βεβαιότητες
Εκεί κρύβεται
-το ξέρω-
στης νύχτας το γαλάζιο βλέφαρο,
το τέρας που ξορκίζω
με αϋπνίες
εκεί κρύβεται
-το ξέρω-
στης άνοιξης το στρίφωμα,
το μέσα φως μου
που
αρνείται να δεχτεί
τη βεβαιότητα-
ή έστω πιθανότητα-
να σβήσει.
Σχετικότητες
Αφετηρία εσύ, μου είπαν
κι εγώ είπα το τέλος.
Μέγα μέγεθος σε θεωρούν
εγώ, το απόλυτο μηδέν.
Δε σε έχουν συναντήσει
παρά μονάχα σε βιβλία
και διδασκαλίες μυστικιστικές.
Δε ρώτησαν κι εμένα
που ένα πρωί μου χτύπησες
την πόρτα κι είπες
-χαιρέτα τον πατέρα σου
φεύγουμε σήμερα ταξίδι.
(από τη συλλογή Το μερίδιο των αγγέλων, αυτοέκδοση
http://www.scribd.com/doc/91793206/%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B1-%CE%9D%CE%B9%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7-%CE%A4%CE%BF-%CE%9C%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%AD%CE%BB%CF%89%CE%BD
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου