ΜΑΡΙΑ - ΕΥΘΥΜΙΑ ΓΙΑΝΝΑΤΟΥ (6)

 Ήρθε ένα κακό μαντάτο

φωνάζοντας το όνομά μας

κάτω από το μπαλκόνι

το σώμα σου

κορμός δέντρου

με ξεφλουδίζει

το χρώμα σου

γκρι

ξύλο το κούτελό σου

το προσκυνούσα συνεχώς

εκείνη την ημέρα

η μητέρα

βουβός θρήνος

έστεκε από πάνω μας

Ακανθώδες το μουστάκι σου

μικρά κλωνάρια

τα παίζω με τα δάκτυλά μου

ξύπνα μπαμπά

χάνεις την τελευταία σου παράσταση

ξύλινη ερμηνεία

                                                            *

Μαμά θυμάσαι;

όταν μου έστυβες πορτοκάλια;

σου ζητούσα

να στύψω κι εγώ μαζί σου

αλλά μικρό το χέρι μου

μεγάλο το πορτοκάλι

έβαζες το χέρι σου

πάνω στο δικό μου

για να με βοηθήσεις

με τη δύναμη

αλλά εγώ πονούσα

το χέρι μου

έτσι

και σήμερα με τη μικρή

Όχι

όχι 

δεν έβαλα το χέρι μου να τη βοηθήσει

έμαθα

                                                                        *

το βλέπεις

το πράσινο

εκεί

τα δέντρα

αν περάσει το βλέμμα σου

τον διάδρομο

τον ορό

τον ζελέ

το κρεβάτι

το παράθυρο

από πίσω του

                                                                        *

Ξημερώματα

εγκατέλειπα την κηδεμονία σου

στ' άψυχα λευκά ντουβάρια του Άγιου Σάββα

με φόβο

που σκάλωνε κάτω από τη γλώσσα σου

και ανέβαινε στο βλέμμα σου

ζητούσες να καθίσω

εξαντλημένη

έφευγα¨

μετά από δυο μέρες

κρεμάστηκες

από το τοπίο

που βρισκόταν κάτω από τα πόδια σου

                                                                    *

Ως συμβάν σε ανακοίνωσαν

στόματα -ειδήσεις

αρσενικό ή θηλυκό το σώμα;

Κανείς δεν έδινε σημασία

άνθρωποι πέρναγαν δίπλα σου

σε ταχύτητα φωτός

έλεγαν: "τι όμορφο ηλιόλουστο μεσημέρι Σαββάτου"

μα εσύ είχες ήδη αγγίξει

τα απόνερα

πάνω στις ράγες

                                                                         *

Δεν είναι

άσχημα

και τόσο μοναχικά

όταν στο τέλος

απομένεις

εσύ και τα λουλούδια σου

(Ρίζες, 24 γράμματα εκδόσεις 2019)

Edward Munch - Young Woman Washing Herself