ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΟΥΛΙΟΣ (7)

                                       Δρόμοι

Δρόμοι -στιλπνά σκούρα χταπόδια τούτης της χώρας μου,
που πάνω σας δίχως μορφή και δίχως βάρος
πορεύεται το μέλλον. Κούρσες, πούλμαν, δεξαμενόπλοια,
κάποιο ποδήλατο και κανένα σπουργίτι
που κυλά τις αόρατες ρόδες του πάνω στην άσφαλτο.
Από κάτω υπόγειοι δρόμοι. Από πάνω
αέρινες σήραγγες παίζοντας τζαζ.
Δρόμοι πλάι σε αστραφτερές βιτρίνες, πλάι
σ' αγάλματα ή ανάμεσα από μαγαζιά κι
εργοστάσια. Δρόμε έξω απ' το πανεπιστήμιο.
Έξω απ' το κτίριο της Βουλής. Δρόμε εθνικέ.
Δρόμοι της συνοικίας. Δρόμοι μαστιγωμένοι
από πίσσα και αίμα. Φτιαγμένοι με φωνές
και χαλίκια. Κάτω απ' το βάρος
οδοστρωτήρων και χιλιάδων διαδηλώσεων.
Δρόμε, σάβανο του Γρηγόρη, του Σωτήρη, του Τάσου.
Δρόμοι -παιάνες. Δρόμοι γιορτής.
Δρόμοι -αγωνία. Δρόμοι -φονιάδες.
Ποια κατάρα πάνω σας έχει πέσει;

Περιμένουμε ο καθένας στη στάση του.
Περιμένουμε όλοι μαζί στο τσίγκινο υπόστεγο.


                                 Ιχνηλασία

Είναι το δίχως σχήμα και το δίχως χρώμα "νόημα"
που στάζει πάνω σε λέξεις, σε αρτηρίες, σε πιάτα,
αυτοκίνητα πάνω στο κάθε τι.
Χαρακτηρίζει τα όντα
παρουσιάζεται κάτω από οποιοδήποτε δέρμα
γονιμοποιεί το κενό και προχωρεί ενάντια
σε κάθε απομόνωση.
Είναι το δίχως σώμα και δίχως πέος χυνόμενο σπέρμα
επίμονο και γλοιώδες.
Στην πραγματικότητα είναι εγώ και εσύ
που ριχνόμαστε στις αποστάσεις
προχωράμε στο ανώνυμο σύμπαν
και για να υπάρχουμε έχουμε ανάγκη
όχι μόνο ψωμί.

(Ποίηση,2)


                      Έτσι η νύχτα

                            4

Νύχτα,
δρόμος, φανάρι, φαρμακείο.
Ο άνεμος έρχεται από μακριά
και μου συγχύζει τις λέξεις.
Δεν λέω τίποτα¨ σιωπώ.
Νύχτα,
δρόμος, φανάρι, φαρμακείο.
Παίρνω ένα χάπι
κι η αρρώστια μου
χρωματίζεται.


                         8

Αρχαία κραυγή κι άταχτο πυρ
πολιορκούν τη σιγή μου.
Μονάχη η νύχτα¨ κι ο ουρανός
είναι τώρα παλμός
σκιά και σιωπή
που κανείς δε γνωρίζει
η αγνότητα πότε θα ωριμάσει
σαν καθάριος καρπός.
Μονάχος νιώθω το βάρος του φεγγαριού
αντικρίζοντας περιοχές
όπου βουλιάζει η νύχτα.


                         20

Μες στο τραγούδι της οργής μου
υπάρχει ένα κουτί,
τ' ανοίγω κι αναβλύζει ένα σύμπαν.
Πεπιεσμένος χρόνος.
Κάνω κάτι για την ψυχή μου.
Βάζω σε κίνηση αυτή την ολοσκότεινη
στιγμή.

Λαχάνιασμα που τυφλωμένος
το αποφεύγω.
Η συνείδηση ανοίγει δρόμους μες στο σκοτάδι.
Τ' όνειρό μου είναι χνουδωτό και άπιαστο.

Edward Hopper, sun in an empty room

                     Αντί της σιωπής

                              2

Υπάρχουν άλλοι κόσμοι, αλλά μέσα σ' αυτόν.
Χώρος, χρόνος και αιτιότητα είναι έγκλειστα
στη σκέψη.
Ό, τι υπάρχει μας καλεί σε αγώνα,
μια προσπάθεια εντοπισμού του απόλυτου.
Το σύμπαν δε γνωρίζει ειρήνη
κι εμείς μοχθούμε με λέξεις να υφάνουμε
έναν ουρανό
έξω απ' το πραγματικό! Έξω απ' το πραγματικό!


                            8

Ζητώ να εισβάλλω σε μια ψυχή.
Αν το χώμα κρατάει καλά το μυστικό του
το τυλιγμένο με πάχνη
κι ο άνεμος γδύνει το δέντρο,
ο άνθρωπος αναγκάζει
το σκλαβωμένο πουλί μέσα του
να σκιρτήσει.

Πόσες φορές στο μονοπάτι των μαζών
ή μέσα στην πιο πυκνή μοναξιά
με μάτι ελεύθερο από μάγισσες και πνεύματα
σου έχω απλώσει το χέρι;


(Το διπλανό δωμάτιο)