ΑΓΓΕΛΑ ΓΑΒΡΙΛΗ (6)

                              Όταν νομίζεις

Αληθινές στιγμές
που μου χαρίζεις
μαζεύω
σ' ένα πολύ μικρό ποτήρι.
Ραγισμένο το κρύσταλλό του,
όπως τα μάτια σου
όταν νομίζεις πως δεν σε βλέπω.



                             Ιντερμέδιο 1
                              Τhe ripper

Τα περιστέρια
ονειρεύονται
στις έναστρες φωλιές τους
το γεράκι
που θα τα σκοτώσει.
Οι μικρές
κόκκινες αλεπούδες
κοιτάζουν την αντανάκλασή τους
στο νερό
και βλέπουν τη γούνα τους
σε μια βιτρίνα.
Τα παιδιά
πηδούν τις φωτιές
γελώντας
ενώ το δρεπάνι
περνάει ξυστά
πάνω απ' τα κεφάλια τους.


                                Τι είναι...

Το υλικό είναι
που γυρίζεις την πλάτη στον τοίχο και κλαις
κι ας μην είναι άλλος στο δωμάτιο.
Το υλικό είναι
που τα λεφτά ποτέ δε φτάνουν για τίποτα
και δεν σε νοιάζει, γιατί τίποτα ποτέ δεν ήθελες.
Το υλικό είναι
πως ό,τι στράβωσε ποτέ δεν ήταν ίσιο
και το 'ξερες απ' την αρχή.
Το υλικό είναι
η αρρώστια μου κι η αρρώστια σου,
τα κίτρινα δωμάτια που κλεινόμαστε,
οι συναντήσεις στα γρήγορα,
τα τεράστια κενά ανάμεσα στις μέρες μας,
μια φωνή από μακριά,
που όλο σε χάνω, όλο σε χάνω, όλο σε χά...
Το υλικό είναι
οι λίγες ζωές μας.
Γέφυρες
που απόμειναν στη μέση.


                        Όπως και να 'χει

Αν στη μάχη που δίνω νεκρή πέσω
θα 'ναι ένας καλός θάνατος.
Της Βαλχάλα τα μεγάλα δωμάτια
θ' αντηχούν το γέλιο μου
καθώς με κρασί συνεχώς θα γεμίζω
τ' άδεια κρανία σας.

Paul Klee, Before the snow

                           Raison d' etre

Όταν
οι άλλοι θα κοιτάνε τον άδειο χώρο που αφήσαμε
και θ' αναρωτιούνται αν υπήρξαμε.

Όταν
δεν θα μπορούν να μας κάνουν πια ερωτήσεις
γιατί θα 'χουμε απαντήσει οριστικά.

Όταν
μόνο η βροχή και τα σκυλιά θα θυμούνται
τις ώρες που περπάτησαν μαζί μας.

Όταν
στην άσφαλτο δεν θα 'χει μείνει
παρά μόνο
το αίμα και μυαλά σκόρπια.
Μαζί με τα δάκρυα,
τα γέλια, τα φιλιά
μαζί με τη μαύρη χολή,
που μας τάισαν
όλα τα χρόνια της ζωής μας...

Οι μουσικές μας θ' ακούγονται ακόμα;


                     Χωματερή

Ρούχα ανθρώπων από καιρό χαμένων
βλέμματα νεκρά
κάτι λέξεις μισές
λέξεις κάτω απ' τις λέξεις
νύχτες που όλοι θέλουν να ξεχάσουν
αγάπες κλειδωμένες χρόνια στα υπόγεια
κούκλες σπασμένες με βγαλμένα μάτια
έμβρυα από μήτρες εχθρικές ξεριζωμένα
σκυλιά σκοτωμένα στους δρόμους...

Με κάτι τέτοια γράφονται τα ποιήματα.


(Αρκ)