ΕΛΕΝΑ ΠΟΛΥΓΕΝΗ : Η γυναίκα γυαλί

Μπαμπά, μαμά, με φτιάξατε

Από γυαλί.

Δε μεριμνήσατε για ένα

Πιο ανθεκτικό υλικό. Μ’ αφήσατε

Στην τύχη μου

Και όλο τρέμετε για μένα

            Μήπως σπάσω.

Και πιο πολύ, γιατί στο βάθος

Ξέρετε

Πως τα κομμάτια μου θα κόψουν

                        Το λαιμό σας.

(Η θλίψη μου είναι μια γυναίκα)