Το σπασμένο παράθυρο
του μυαλού μου
μπάζει ολοένα και
περισσότερο κρύο.
Ζητώντας κάτι να με ζεστάνει
παραιτούμαι απ' την πάλη
και κουκουλώνομαι μες στις κουβέρτες.
Η προοπτική της αυγής
μοιάζει με θάνατο που
ντύθηκε
φωταγωγημένο πλοίο.
( Η θλίψη μου είναι μια γυναίκα, poema 2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου