ΕΛΕΝΑ ΠΟΛΥΓΕΝΗ : ΜΕΣΣΙΑΣ Ι

Γλυκιά, αμετανόητη ύπαρξη

Ήρθα για να σε σώσω.

Παράτα τις όποιες θεωρίες

Για το πώς βρίσκει την ευτυχία

Ο μοναχικός άνθρωπος

Για τον τρόπο που η ζωή

Μπορεί να σου χαμογελάσει

Το πλύσιμο των πιάτων να γίνει

Διασκέδαση, ο καταναγκασμός

Της καθημερινότητας ένα ζωηρό

Παιχνίδι

Για το πώς είναι δυνατόν

Οι μουτζούρες να γίνουν έργα τέχνης

Το κελί της φυλακής σου

Μια ζεστή φωλιά

Ο αστυνομικός καλός, τα μωρά σου

Να ζωντανέψουν όλα.

Από καιρό πάψαμε να πιστεύουμε

Πως είμαστε σημαντικοί

Δεν είμαστε σημαντικοί

Είμαστε κόκκοι σκόνης.

Μηχανές που προγραμματίστηκαν

Για καθορισμένο χρόνο.

Να υπάρξουν, να πεθάνουν,

Να εργάζονται. Να αιμορραγούν

Καμιά φορά.

Το χαμόγελο μοιάζει στα χείλη

Πιο θλιβερό, όταν υπάρχει.

Εκείνη τη στιγμή ακριβώς,

Κάποιος πρέπει να μας λυπάται, πολύ.

Paul Cezanne, Green Apples

(Η θλίψη μου είναι μια γυναίκα, εκδόσεις poema 2012)