ΠΑΝΟΣ ΜΠΟΥΣΑΛΗΣ (5)

                                             Συγγρού

Είναι μέσα μου ποτάμια

που χρειάστηκε να αποξηράνω

για να γίνουν δρόμοι

Δύσκολο

Και τι ειρωνεία,

συχνά,

κάποιο όχημα

έχει μια βάρκα πίσω του και τη σέρνει

                                            Ενδοχώρα

Μπορείς να πιάσεις τα χέρια μου;

Είναι λίγο κρύα, συγχώρεσέ με

Πέρασε καιρός από τότε

Είναι αλλιώτικες οι λέξεις

άμα τις λές από μακριά

Σε θυμάμαι σ' αυτό το κρεββάτι, μ' αυτό

                το κομοδίνο κι αυτά τα δάκρυα

Κι ύστερα θάλασσα

Καταρράχτες

Φως

Και μετά;

Θα συναντιόμαστε ερήμην μας, κάθε που

οι γλάροι θα μπαίνουν στην ενδοχώρα

                                                Έξω από μένα

Έξω από μένα είμαι εγώ.

Μέσα μου, ρόλος που εποπτεύεται.

Απελπισία ένα ρούχο που καίγεται, ένα σώμα

                                                    που πέφτει.

Κάποιοι σέβονται μόνο την απόσταση.

Αγαπούν τον ξένο.

Κι όταν γίνεις κι εσύ ξένος, λένε:

"Αυτόν τον γνωρίζω καλά"...

                                                        Φωτογραφία

Ξυστά από το φρύδι του φεγγαριού

ένα αεροπλάνο δραπετεύει απ' τη νύχτα

Μια γρατσουνιά στο εύθραυστο γαλάζιο

Αιμορραγεί στη δύση ομορφιά

Ο πλάτανος ήταν εδώ πριν απ' την καμινάδα

Η καμινάδα ήταν εδώ πριν απ' τα σύρματα

Ο ουρανός, άλλοι λεν πως ήταν πάντα εκεί

άλλοι, πως σήμερα μόλις τον επινόησε

                                        ένα σπουργίτι

                                 Ο Νέος Άνθρωπος

Και ξαφνικά 

Σαν να πέρασαν από πάνω μας αιώνες

Στην αφύλαχτη διάβαση μιας επετείου

Γιορτάζαμε θυμάμαι τη γέννηση ενός παιδιού που θα σταυρωθεί

Φέτος μην το σταυρώσουμε, πρότεινε κάποιος

Κι ας μη σωθούμε

Ας σωθεί το παιδί

(Η Κουδουνίστρα του ήλιου, Άπαρσις 2021)