ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΝΕΜΟΔΑΡΜΕΝΑ- ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ

Αδελφοσύνη

Η Αδελφότητα είναι μια σφιχτή έννοια.

Μας ακουμπά με τη διάθεση ενός κύματος.

Μας παίρνει μαζί της και μας αφήνει ξανά στη στεριά

                                                                                πιο λίγους.

Στεγνούς, μετά από τόσο ταξίδι.

Έχουμε χάσει για μια στιγμή τον εαυτό μας.

Μαθαίνουμε όμως να επιστρέφουμε

                                στη μοναξιά, χαμογελώντας.

Κοιτάζουμε πάλι την επιφάνεια της θάλασσας.

Δεν είναι χάδι πάνω στο δέρμα της Γης.

Δεν είναι απλώς ένας τρόπος να ξεπερνάμε τη θλίψη.

Νιώθουμε πως ανήκουμε σ’ αυτό το απειλητικό θαύμα.

Πως τα χέρια μας θα άντεχαν να κρατήσουν,

                τρέμοντας έστω, μιαν αλλιώτικη ανάσα.

Να συναισθανθούν το ρυθμό της, πέρα απ’ ό,τι

                                                υπαγορεύει η συνήθεια.

Κάπως έτσι αποφασίζουμε να κοιτάξουμε,

                                                για πρώτη φορά,

                                                ο ένας τον άλλον.

Δημιουργώντας έναν δεσμό που θα υπάρχει για πάντα,

ώς και στην άκρη της γης, στο πιο έρημο

                                                σημείο του Κόσμου,

έξω απ’ την ανθρώπινη πλάνη

στην απουσία των φθόγγων

μόλις ένα βήμα πιο πίσω απ’ την αλήθεια.