ΗΛΕΚΤΡΑ ΛΑΖΑΡ (4)

ΕΡΩΤΗΣΗ

τι είμαστε
ληγμένοι στη βιτρίνα
το πανταχού παρόν αδιάφορο
το άκομψο ανήλιαγο τραπέζι
τι είμαστε
κρυμμένα χέρια στους ύπνους
και χώμα πυροβολημένο
γιατί τέτοια αγωνία για μας
και προοριζόμαστε στο άθεο τούτο σμήνος
γιατί με σιγανή φωνή κι όπως οι βροχές ατέλειωτοι
γιατί μας ξαποστέλνουν δίχως να μας ανοίξουν
κι εγώ κανείς ποτέ
γιατί ηλίθιος παραληπτης


                                                      *


ΤΡΙΒΗ | ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΑΚΩΒΟ

Με ονόματα μες σε κελιά
πολύ μόνοι
Δίχως γραμμές στο χώμα
πολύ ριζωμένοι
Λείπουν όλοι όσοι μας έκοβαν
πολύ το κρύο
Και οι γονείς έχουν πεθάνει χρόνια
πολύ άχρηστοι
Καθόλου σώμα μόνο καμένα τσόφλια
Καθόλου προσκυνημένοι
μόνο αδελφοκτόνοι
πολύ γιορτασμένοι
Καθόλου στις πέτρες
μόνο γκρεμίσματα
Με μια βραγιά λιμάνι χάμω
Λες και θα μας σκοτώσουν
Μ' έναν γναφέα με ένα σκοτάδι
κομμένο σαν ξάρτι
πολύ σκοτωμένοι
Με μια εικόνα μάτια με κόμπους μάνας
Λες και θα μας νανουρίσει
πολύ γελοίοι
Με τον πανικό της καταιγίδας
με στενόμακρες τσουγκράνες
νοτιονανατολικά μας
πολύ ανεπιθύμητοι
Έτσι ώστε να μας καλύψουν
πολύ το χώμα
Δίχως στυλώματα δίχως να γερνάγαμε
και δεν θα μας αραιώνανε
πολύ τρέμουμε
Και δεν θα μας έσπαγε ο άνεμος
καθόλου ζωύφια
Θέλαμε σκέπασμα
Ούτε η βροχή να πέφτει απάνω μας
Ούτε το μοιρολόι συρματόσχοινο
πολύ κουρασμένοι

Αυτό το χώμα έχει ασθένεια
Έχει μαχαίρια για στηρίγματα
Και μέρες ισοπεδωμένες
Έχει τους πατημένους τους λαιμούς
Πολλοί πεταμένοι
Έχει το βάρος της θάλασσας
Πολλοί πνιγμένοι
Έχει τους φίλους όλους μου
Πολλοί θλιμμένοι
Έχει τον κήπο αταξίδευτο
Και έχει τους άγριους σπόρους
Πολλοί θαμμένοι


                                                     *


ΣΤΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ


Εδώ το χώμα ασύρματος
Οι άνθρωποι μισές ζωές
Τα μεσημέρια οδύνη
Τα παγκάκια χώρες κλειστές
Τα πουλιά μαρμάρινα
Οι βελανιδιές νυκτόβιος τρόμος
Οι ίσκιοι παράθυρα
Οι γάτες αιώνια λύπη
Οι πιλοτές δαγκωματιές
Η δυστυχία καλλωπισμένη
Κι ο θάνατος θάνατος



                                                        *


ΑΝΘΕΜΙΑ ΜΙΑΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ


Συλλέκτες της επόμενης μέρας
ζωάκια που μεταφέρουμε δυο κόσμους
παραισθήσεις
και φίλους παλιατζήδες
Άνθρωποι αξιότιμοι
λευκότεροι κι από κιμωλία
πειθήνιοι λες και είμαστε χειμώνες
σπασμωδικές κινήσεις όχι
όνειρα δοξολογίες όχι
από 'να τέτοιο όνειρο ξυπνάμε πάντα σακατεμένοι
και πάντα οι ίσκιοι μας
ομόκεντροι φονιάδες
Χώματα χώματα οι βραδινές μας ώρες
με έναν στραβό ορίζοντα
με τα τέσσερα σημεία του πνιγμένα



Άγια Νήπια, εκδ. Άπαρσις 2019

Artist: Max Ernst