ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Μέτραγε τα χρήματά της, είχαν απομείνει ελάχιστα, οι τσέπες της έχασκαν σα φθαρμένα καραβόπανα, ηρωικά χέρια πετούσαν κέρματα στον αέρα. Πήγε και κρύφτηκε στο Παλιό Σπίτι, έξω φυσουσε ένας αέρας βαρύς που δεν αφηνε τις πόρτες να κλείσουν, έσπαγε τα πατζούρια στα παράθυρα. Και ύστερα θόρυβος, όλα χτυπούσαν πάνω σε όλα, εκκωφαντικοί κρότοι από συγκρούσεις έσκιζαν τη νύχτα. Τής είχαν απομείνει τρία μονάχα κέρματα του ενός λεπτού, τα εσφιγγε στο χέρι της ενώ έξω μαινόταν η φωτιά. Απ' το παράθυρο ορμουσαν στροβιλίζοντας τα φλεγόμενα χαρτονομίσματα, μεσα  σ'  ένα λεπτό γίνονταν στάχτη. Άνοιξε τότε το χέρι της και είδε τρία μικροσκοπικά φαναράκια. Σκορπούσαν τριγύρω ένα απαλό χρυσοκίτρινο φως.
Τι καλά, σκέφτηκε χαρούμενη, άναψαν ακριβώς την ώρα που κόπηκε το ρεύμα.

ΠΡΟΤΥΠΑ

Έψαχνε να βρει το σπίτι της μα ήταν χαμένο μέσα στο δάσος. Επέστρεφε από το σχολείο και είχε στην πλάτη έναν τεράστιο σάκο γεμάτο με βιβλία φυσικής. Όλα μιλούσαν για Νόμους, Κανόνες, Φαινόμενα. Το Πρότυπο Thomson, το Πρότυπο Rutherford, την Κρούση και τη Διέγερση. Το σώμα της βάραινε, γινόταν σιγά –σιγά μολυβένιο. Μια φωνή έβγαινε από μέσα του που δεν ήταν δική της, μιλούσε σαν κι αυτούς που λένε στην τηλεόραση τις ειδήσεις. Τα δέντρα ψήλωναν κι έμοιαζαν με σκηνή κινηματογράφου. Άνοιξε το στόμα να ζητήσει βοήθεια κι από μέσα ξεχύθηκαν πέτρες και φύλλα. Τα πουλιά στα κλαδιά, τής απευθύνονταν σαν ψυχολόγοι.

(Ανάγλυφη, εκδόσεις Ρώμη 2021)