ΑΝΝΑ ΝΟΥΛΗ (1)

              Για μια θανάσιμη ζωή


Στην αρχή ήταν η άνοιξη
που δεν έλεγε να έρθει
μουντές μέρες με χιονιά κι αέρα
σ' έναν Μάρτη που χαμόγελο δεν έσκασε

Μετά άρχισαν να εμφανίζονται
τα πεθαμένα πουλιά
-χελιδόνια μα και σπουργίτια και κοκκινολαίμηδες-
σωριασμένα στους δρόμους, στα χωράφια και
                                              στις πλατείες

Αγγελιαφόροι έφταναν από μακριά
φέρνοντας θλιβερά νέα
για εκατόμβες νεκρών εκεί στις ξένες χώρες
κι ύστερα ξεψυχούσαν στο κατώφλι μας
ο άερας πάντα δυνατός διέσπειρε τον φόβο

Κλειστήκαμε στα σπίτια μας
με σανίδες καρφώσαμε τις πόρτες και τα παράθυρα
απ' τα υπόγεια ξεθάψαμε κάτι αρχαίες μάσκες
μ' αυτές κυκλοφορούσαμε στο ίδιο μας το σπίτι
μη μας γνωρίσει ο θάνατος
                   που μας είχε σημαδέψει

Μα τα σημάδια συνέχιζαν δυσοίωνα
κούνιες που αιωρούνταν μόνες τους
                  στις παιδικές χαρές
Εκκλησίες που ράγιζαν ώς τα θεμέλιά τους
Εσταυρωμένοι που δεν αποκαθηλώθηκαν
ώστε να ενταφιαστούν ευλαβικά
    σε τάφους ανθοστόλιστους
Λύκοι που ούρλιαζαν έξω από τις αυλές μας

Άγρια ζώα παράξενα πουλιά
εμφανίστηκαν στις έρημες
    πόλεις και στα χωριά μας
Μέσα από χαραμάδες παρακολουθούσαμε έντρομοι
κι οι άνθρωποι συνέχιζαν να πεθαίνουν
φέρετρα ασυνόδευτα περιφέρονταν στους δρόμους
νεκροί άνοιγαν μόνοι τους τους τάφους για να μπούνε

Μα ένα πρωί ήχος καμπάνας ακούστηκε χαρμόσυνος
τελάληδες φώναζαν πως το κακό τελείωσε
και πρέπει πια να βρούμε την παλιά ζωή μας
Εμείς ωστόσο αρνηθήκαμε
δεν αξιώσαμε καν να θέσουμε τον δάκτυλον
επί τον τύπον των ήλων
ξεχάσαμε την Ανάσταση που τόσο προσδοκούσαμε

Αφήσαμε τη γη στα φυτά που θέριεψαν
και στ' άλλα πλάσματά της
κι απλά περιφερόμασταν σκιές του εαυτού μας
στ' άδεια δωμάτια, μόνοι-
(Από φόβο;) Μόνοι.

Art: Georgia O' Keefe