ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΟΥΡΔΑΚΗΣ (7)

                                             ΨΥΧΙΚΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ

Σήμερα βαριέμαι πολύ, ένας πονοκέφαλος μου κάνει παρέα από το πρωί. Όταν απομακρυνθεί δεν γνωρίζω ποιο ψυχικό κλίμα θα πάρει τη σκυτάλη. Μου τράβηξε την προσοχή ένα κυπαρίσσι στο βάθος. Χρόνια μένω εδώ και δεν το είχα προσέξει. Λογικά θα υπήρχε. Στέκεται σαν παραστάτης δίπλα σ΄ ένα μοντέρνο κτίριο. Ο αέρας το λικνίζει. Για λίγο ακουμπά στον τοίχο και πάλι απομακρύνεται. Ώσπου παύει να φυσά και επανέρχεται στη θέση του. Αισθάνομαι ότι κάπως έτσι αιωρούμαι και γω από τα συναισθήματα μου, αλλά δεν επανέρχομαι πάντα με τέτοια ακρίβεια σε κατακόρυφη στάση! Έχω πόδια σε αντίθεση με τα δέντρα και μπορεί να βρεθώ σε άλλο σημείο ή να κάνω διάφορα πράγματα που αυτά δεν μπορούν να κάνουν. Υπεύθυνος είναι πάντα ο εσωτερικός αέρας που δίνει ορμή . Είναι πολύ μεγαλύτερος μαφιόζος από ένα αθώο νοτιά και δεν ξεγελιέται από τις καιρικές συνθήκες. Ζει στο δικό του κλίμα. Μπορεί να σε πάει χωρίς να το καταλάβεις μέχρι και στον πιο μακρινό πλανήτη από την ευρηματικότητα και την περιέργεια που τον διακρίνει. Αν σταματήσει να φυσά μένεις και συ ακίνητος σαν το δέντρο. Ανήμπορος να πράξεις και τα πιο ασήμαντα. Αυτά τουλάχιστον ακίνητα παράγουν καρπούς, εσύ ακίνητος δεν παράγεις τίποτα.

                                                      ΓΛΥΚΙΑ ΑΠΟΤΥΧΙΑ

Όταν αισθάνεσαι ότι πέτυχες σε όλα, νιώθεις υπέροχα, δεν βρίσκεις πια τίποτα άλλο να κάνεις και αναρωτιέσαι για τη συνέχεια της ζωής σου. Τότε είναι που έχει ανοίξει το βάραθρο της πτώσης, έτοιμο να σε καταπιεί! Πας ένα βήμα πίσω τρεκλίζοντας από τη μέθη της επιτυχίας και πέφτεις μέσα, νιώθοντας ευτυχισμένος ακόμα και την ώρα της αιώρησης. Χτυπάς κάτω και απολαμβάνεις για ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου μέχρι και αυτόν τον χτύπο στον πάτο της αβύσσου. Σε λίγο θα αρχίσουν οι πόνοι συνοδευόμενοι από πλήθος επιδοκιμαστικών φωνών από άλλους πεπτωκότες, που χαίρονται την άφιξη σου, για να ξεχαστούν και να νιώσουν ότι δεν είναι μόνοι σε αυτόν τον κόσμο. Εν χορώ, ανάμεσα σε φλόγες και οράματα τετελεσμένων ονείρων, θα τραγουδήσετε όλοι μαζί ύμνους και ωδές στην αποδημία του οργισμένου ρόδου.

                                               ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΕΝΟΡΑΣΗ

Σύμφωνα με τον φιλόσοφο ο κόσμος έχει τέτοια ενότητα πια, που αν πετάξει μια πεταλούδα σε κάποιο μέρος του κόσμου, μπορεί να έχουμε εξελίξεις, που θα επηρεάσουν όλο τον πλανήτη. Θα προσφέρω και γω το λιθαράκι μου στην λάξευση της ανθρώπινης διάνοιας, χωρίς διάθεση να ειρωνευτώ, απλά χάριν της ποιητικής εικόνας. Λοιπόν, αν στο Μέλανα Δρυμό το πελώριο δάσος στη νοτιοδυτική Γερμανία στο κρατίδιο της Βάδης-Βυρτεμβέργης ανάμεσα στον ποταμό Ρήνο δυτικά και στις πηγές του Δούναβη νότια, φταρνιστεί ένας σκίουρος και συμπέσουν οι κατάλληλες χωροχρονικές συνθήκες, τότε είναι πολύ πιθανό να γκρεμιστεί η Ακρόπολη!



                                                   Η ΒΑΔΙΣΤΗ ΛΕΥΚΑ

Ένα μικρό τσουβάλι με βιβλία, που περιμένουμε να ωριμάσουν, βρίσκεται στην αποθήκη της βιβλιοθήκης. Δαιμόνιοι βιβλιοθηκάριοι έχουν καταλάβει την αξία του και φροντίζουν επιμελώς να μην μαθευτεί τίποτα για την ύπαρξη του. Ένας έκανε το λάθος να το πει στη γυναίκα του και εκείνη όταν θέλει να βγει βόλτα, απειλεί, ότι θα το αποκαλύψει και πετυχαίνει το στόχο της και βγαίνουν. Είναι βέβαια καλή και σέβεται την αξία των γραμμάτων και δεν απαιτεί κάτι παραπάνω. Την μέρα της ωρίμανσης έχει κανονιστεί μυστική συνάντηση με επιφανείς λογοτέχνες για να γίνει η μοιρασιά. Ως αντάλλαγμα θα δωρίσουν μέρος της βιβλιοθήκης τους. Έχουμε υποκλέψει μια μικρή ιστορία και την παρουσιάζουμε:

-Ανθεμίων ξακουστέ άντρα γιατί δεν με θες για γυναίκα σου;

-Φιλαρέτη είσαι πολύ χαρωπή, μιλάς και γελάς συνέχεια.

-Αν είναι έτσι θα αρχίσω να κλαίω.

-Ούτε να κλαις θέλω, να κάθεσαι σε μία γωνία, να είσαι λιγομίλητη και όταν είναι έτοιμο το φαγητό να με φωνάζεις.

Η Φιλαρέτη βυθίστηκε σε σκέψεις και ο Ανθεμίων κορδώθηκε αισθανόμενος το γλυκό συναίσθημα της επιβολής. Έγιναν τελικά σύμφωνα με τα γραφόμενα της ιστορίας ζευγάρι, μακροημέρευσαν και κάναν μία κόρη, η οποία γοητεύτηκε από το φεμινιστικό κίνημα. Ασκούσε ως αποτέλεσμα διαρκώς κριτική στη μάνα της. Οι δύο ευτυχείς γονείς την έβρισκαν χαριτωμένη, αλλά ανησυχούσαν πολύ, όταν κατέβαινε στις διαδηλώσεις. Έγινε δεινή μεταφράστρια ιαπωνικών και δεν προλάβαινε να τρέχει σε συνέδρια για να μεταφράζει. Η διήγηση σταματά στα εικοσιεφτά της έτη, πάνω που ετοίμαζε βιβλίο για την ιστορία της γυναίκας στην Ιαπωνία. Δυστυχώς δεν έχουμε μαρτυρίες για το περιεχόμενο. Οι γονείς της της είχαν δώσει το όνομα Βαδιστή Λεύκα, καθώς ο πατέρας λάτρευε τους Ινδιάνους και την άγρια φύση. Στην πρώτη σελίδα του βιβλίου θρυλείται ότι βρίσκεται το εξής τετράστιχο:

Γυναίκες υποτακτικές

στα βάθη των αιώνων

τα φύλα μεταλλάχθηκαν

την σήμερον ημέρα.

                                                  Ο ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Το λυκαυγές χαριεντίζεται με τις νότες της μουσικής των πουλιών, που πλημμυρίζουν τα δέντρα. Ο ήλιος, άλλοτε μοιάζει σαν κρόκος αυγού, άλλοτε σαν πορτοκάλι, άλλοτε σαν χαρωπός θεός, και μερικές φορές σαν αυτό που μπορεί να είναι, μια πυρακτωμένη μάζα στο μοναχικό σύμπαν. Τα παιδιά τον ζωγραφίζουν να χαμογελάει. Οι ποιητές, του απευθύνουν μέχρι και τον λόγο. Άλλοι άνθρωποι πιο πρακτικοί, στήνουν περίεργες μηχανές και αξιοποιούν τις ακτίνες του, για να αποκομίσουν ενέργεια ή για να πλύνουμε τα πιάτα και να κάνουμε μπάνιο. Μερικοί μαυρίζουν την πλάτη τους στις παραλίες, ενώ τα φυτά τον ρουφάνε, έχοντας την πιο βαθιά σχέση με τις ακτίνες από όλα τα πλάσματα. Όταν κάθεσαι στο δωμάτιό σου, μια μουντή ημέρα και ξαφνικά ξεπροβάλλει και το φωτίσει, αμέσως φωτίζεται και η ψυχή σου. Είναι αφορμή για να πάρεις κάποιον για να βγείτε βόλτα. Ο άνθρωπος μπορεί να φτάσει να κατοικήσει κάποτε μακρινούς πλανήτες, αλλά εκεί δεν θα πάει λογικά ποτέ. Περίτεχνοι υπολογισμοί γίνονται, από τα πιο λαμπρά μυαλά, για το πότε θα σβήσει, που συμπίπτουν με την πιο ασφαλή πρόβλεψη για το τέλος της γης, μαζί με αυτές και για την πρόσκρουση κάποιου μετεωρίτη. Αν δεν προλάβουμε, βέβαια, εμείς οι ίδιοι στο ενδιάμεσο διάστημα, να την ανατινάξουμε. Εκεί που πριν κάποιες χιλιετίες, ο άνθρωπος δεν μπορούσε να αρθρώσει μία λέξη, τώρα μπορεί να αφανίσει όλη τη γη. Και αυτή αμύνεται σθεναρά, για να γλιτώσει με διάφορους τρόπους. Όπως με την μεταλλαγή των ασθενειών, τους σεισμούς, τους καταποντισμούς και τους πολέμους. Μέχρι και τούτοι μπορεί να πηγάζουν από σκοτεινά φυσικά αίτια, και όχι μόνο από επιφανειακές αξιώσεις επεκτατισμού των εθνών και των κοινωνικών ομάδων. Άλλωστε το λέει και ο λαός: «Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου». Ή αν πάρουμε την θεολογική σκοπιά, που μπορεί να έχει επέκταση και στην φυσική, με μια ευρεία έννοια: «Άγνωστες οι βουλές του Κυρίου».

Εκείνος ο άνθρωπος, που νομίζει ότι είναι κύριος του εαυτού του και κατακτά και κυριαρχεί, μπορεί να είναι ο πιο δαιμονισμένος και ο πιο υποτελής στη φύση. Άλλωστε αυτό φαίνεται στα μάτια των πιο απλών συνανθρώπων του, που τον κοιτάνε με δέος και τον φοβούνται. Στο τέλος δε, μη μπορώντας να κάνουν και αλλιώς, τον πιστεύουν και τον ακολουθούν. Και ο ήλιος φωτίζει αδιάκριτα, τόσο τις σφαγές, όσο και τα πιο ευγενικά μας επιτεύγματα. Μη όντας δημοκράτης, άλλα έχοντας τη δικιά του φύση.

                                                   ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΣΟΥ

Είναι το γέλιο σου χοάνη με μυρμήγκια, που απελευθερώνεται στο σώμα μου και το αναστατώνει, κάνοντάς το να μορφάζει και να τινάζεται για να τα διώξει.
Κυβιστικό σχέδιο των δεινότερων ζωγράφων του 19ου αιώνα, που προκαλεί άνοιγμα στη βαλτωμένη σκέψη.
Μαθηματικός τύπος, λαξευμένος και δισεπίλυτος για τα καλύτερα μυαλά της Οξφόρδης, που είναι πιθανό να μη λυθεί ποτέ.
Φιλοσοφικό θεώρημα, που θα έφερνε στους κριτικούς φιλόσοφους της Γερμανίας παραζάλη, και θα τους οδηγούσε σε φλογερή αντιπαράθεση.
Μέθοδος προσηλυτισμού των πιο πνευματικών ιερέων σε αλλόθρησκο, που τους κοιτά με δέος και πίστη για τη νέα αγγελία.
Είναι το γέλιο σου σαν τα μουσικά κακαρίσματα της κότας, στο χωριό μου, που με κάνουν και μένα και γελάω και μου έρχεται να τις κυνηγήσω.
Όταν δε γελάς, γίνομαι όπως η βραχυκυκλωμένη τηλεόραση, αναζητώ σαν τον εθισμένο τηλεθεατή πάλι την εικόνα του γέλιου σου.
Σαν τον ευαίσθητο αστυνομικό που βλέπει παντού παραβάσεις, όταν γυρίζω από την συνάντησή μας, τακτοποιώ τα πράγματά μου και επιβάλλω στο δωμάτιο πειθαρχία.
Είναι το γέλιο σου αντίδραση σε ερωτικούς λόγους, που ψελλίζουν παιδαριώδη χείλη, κι ευθύς μόλις τα φωτίσει, τα κάνει και σωπαίνουν.

                                               ΔΕΝΔΡΟΠΟΛΕΜΟΣ

Τα δέντρα της αρχαίας πόλης έβγαλαν τις ρίζες τους με τα κλαδιά τους κι έφυγαν τρέχοντας για το κοντινότερο δάσος, για να γλιτώσουν! Στο δάσος δημιουργήθηκε συμφόρηση και από το γηραιότερο δέντρο του, κηρύχτηκε άμυνα μέχρις εσχάτων. 

Είναι ο περίφημος δεντροπόλεμος, που έλαβε χώρα στο βουνό, βόρεια της πόλης, πριν πολλά χρόνια. Λέγεται ότι τα νεκρά δέντρα, από τους σακατεμένους τους κορμούς, πέταξαν ανθρώπινα χαρακτηριστικά και δημιούργησαν τον γειτονικό οικισμό που ονομάστηκε Δεντροκορφή. 

Οι νικητές έστησαν μνημείο στην Δεντροανδρεία και για πολλά χρόνια ήταν ενθύμιο για αυτούς, για το απαράμιλλο θάρρος που έδειξαν σε μια δύσκολη ιστορικά στιγμή. Μετά από χρόνια οι ψυχές των ηττημένων δέντρων, που ήταν άνθρωποι πια, σακάτεψαν το δάσος με τα τσεκούρια τους και πήραν την εκδίκησή τους, για να μπορούν να ζεσταθούν το χειμώνα και να κάνουν όσες άλλες δουλειές χρειάζονται ξυλεία.

 Η ακριβής εξέλιξή τους είναι άγνωστη και ο θρύλος δεν αναφέρεται περισσότερο σε αυτούς. Στο τέλος του αναφέρει μόνο ότι συνήθιζαν να τραγουδούν τα περίφημα δεντροτράγουδα.

(Θρήνοι και Μύθοι)